In 2009 kwam ik voor de eerste keer in de Roggestraat. Museum Rotterdam had me gevraagd om voor het project Panorama Tarwewijk een groepsfoto van de bewoners te maken. De Roggestraat was voor dit groepsportret uitgekozen omdat de bewoners ervan bekendstonden als actieve Opzoomeraars. Met name de bewoners die al meer dan dertig jaar in het straatje wonen doen er alles aan dit jaarlijks terugkerend evenement te laten slagen.
Toen ik aankwam heerste er een opgewonden stemming. De zojuist aangetreden nieuwe burgemeester Aboutaleb had dezelfde ochtend toegezegd een bezoek te brengen aan het jaarlijkse straatfeest. Eén telefoontje naar het Stadhuis was genoeg geweest. Of de fotograaf, die er dan toch was voor een groepsfoto, geen foto’s wilde maken van dit belangrijke bezoek. Ik zegde toe, en zag hoe Aboutaleb met open armen werd ontvangen. Op dat moment besloot ik een portret van dit kleine straatje en haar bewoners te maken.
De Tarwewijk op Rotterdam-Zuid heeft over het algemeen geen beste naam. De bewoners van de Roggestraat herkennen zich hier niet in. Hoewel de buurt en de samenstelling van de bevolking de afgelopen dertig jaar enorm zijn veranderd, is dat is voor hen geen reden om te vertrekken. Ze zorgen er samen voor dat hun straat leefbaar blijft en als er problemen zijn helpen ze elkaar. Wel betreuren ze het dat er bij de nieuwe bewoners weinig animo is om het opzoomerstokje over te nemen. De toekomst baart enkele bewoners ook zorgen. Wat gaat er met hun straatje gebeuren de komende tien jaar? Al een paar keer is er sprake geweest van sloop van de kleine arbeiderswoningen die in de jaren dertig voor Belgische emigranten zijn gebouwd. Woningcorporatie Woonstad heeft toegezegd voorlopig niet te zullen slopen.
Zomaar een straatje in Rotterdam, waar een groep betrokken mensen lief en leed delen en zich samen sterk maken voor een leefbare woonomgeving. Nooit meer weg is een ode aan deze Rotterdammers.
Erno Wientjens
december 2011
